Mute

Podobno Dostojewski w „Idiocie” twierdził, że jak Bóg chce kogoś ukarać, to mu najpierw rozum odbiera.

No czyli pierwszy etap już dawno mam zaliczony!

W normach to ja się żadnych nie mieszczę…

Chyba, że w badaniach lekarskich.

Zawsze jestem gdzieś między dolną, a górną granicą.

Kiedyś kupiłam sobie książkę i położyłam się z nią na balkonie w hamaku.

Uwielbiam czytać książki ledwo co przytargane z księgarni.

Ale ta chęć czytania, coś zaczęła przegrywać z moimi powiekami.

Im bardziej chciało mi się spać, tym szerzej otwierałam oczy.

W końcu gdy powieki zaczęły przegrywać z literkami, zamknęłam książkę.

I parsknęłam śmiechem.

Książka nosiła tytuł: „Co twoje ciało mówi o tobie”.

Moje ewidentnie mówiło wtedy: „Zamykaj tę książkę babo i przytnij komara!!!”.

Ale co tam.

Przecież ja wiem lepiej.

I takich „jawiemlepiejów” przez te lata się trochę nazbierało.

Ba, z tego zrobiła się już całkiem solidna kumulacja!

Od kiedy pojawił się Borsuk, ta kumulacja zaczęła się nawarstwiać, bo i oprócz zwyczajnych okołodziecięcych zajęć, zabaw, czynności, mamy jeszcze atrakcje dodatkowe: pracę, rehabilitacje, koniki, zajęcia z logopedą, dźwiganie Borsuka, który ani myśli sam chodzić.

Nawet w niedzielę – jedyny „wolny” wspólny dzień, nie umiemy usiedzieć w jednym miejscu.

Chyba aktywizują nam się jakieś rodzinne owsiki.

I nosi nas w różne miejsca, żeby nie było nudno.

Skutek uboczny?

Zero czasu na odpoczynek – takie klasyczne nicnieróbstwo.

Organizmy zaczęły nam już odmawiać posłuszeństwa.

Najpierw ja wylądowałam na SORze z falującym kręgosłupem, potem Troll załapał od jakiegoś chorującego na ospę dziecka – półpasiec (gdzie on się szlajał???).

I co?

No nico!

Wyklepujemy z wierzchu co da się wyklepać i jedziemy dalej.

-Booooszzzz jaka jestem zmęczona. Nie mam kiedy odpocząć – wyrwało mi się kiedyś.

-Ty? – zdziwił się Troll – przecież masz mnóstwo czasu jak Borsuk jest w żłobku!

Spojrzałam jakby się w kwietniu z choinki urwał.

Nieeee no jaaaasne. Wstaję o 7:00 ogarniam Borsuka i gotowego wystawiam przy drzwiach. W tym czasie Troll zajmuje się bardzo pracochłonnymi rzeczami: mycie, ubranie, zjedzenie śniadania i czytanie wiadomości w necie.

A ja co? No nic – tylko myję Borsuka, szoruję mu zęby, daję witaminki, bananka (żeby nie szedł z pustym brzuchem do żłobka, ale też żeby nie zjadł za dużo  przed śniadaniem), ubieram, szukam po 10 razy kaczuszki i auta…

I to wszystko w locie po całym mieszkaniu.

No w sumie nic nie robię….

Śmierdzę leniem.

Kiedy drzwi się za nimi zamykają, mam kwadrans na kawę i śniadanie w pozycji leżącej gapiąc się bezmyślnie w migające obrazki w tv.

Potem oczywiście też nic nie robię.

Oprócz sprzątania chaty, bo jakimś cudem wygląda jakby przeleciało przez nie Tsunami, biegania po spożywczakach, piekarniach i innych takich, gotowania obiadu dla Borsuka (bo Boro w żłobku jest przez pół dnia, więc zalicza tam tylko śniadanie i zupę), biegania po Borsuka do żłobka, karmienia obiadem, latania z nim na zajęcia, odtransportowania go do chaty i wreszcie pojechania do pracy.

W sumie, nic nie robię….

Leżę i kwitnę….

I tak mija tydzień za tygodniem, miesiąc za miesiącem….

Więc skoro za pierwszym razem nie dotarło do tych naszych pustych, zakutych łbów, że i my musimy kiedyś wrzucić na luz, to ten Siwy z Nieba postanowił nam o tym jeszcze raz przypomnieć.

Dosadniej niż dotychczas.

Był na tyle wredny, że odebrał mi narzędzie pracy wszelakiej – głos.

No wziął i mnie przeziębił tak, że aż mi mowę odjęło.

Zwolnienie z pracy wraz z antybiotykami przyjęłam jak największą karę.

No bo jak to tak… wziąć i nie pracować.

I jak tu też bez grama głosu zajmować się Borsukiem?

A ten wymaga ostatnio gadania na okrągło:

-Borsuk myj zęby.

-Borsuk trzymaj się, bo zaraz się przewrócisz!

-Borsuk, nie rzucaj!!! – To ostatnio najczęstsza moja mantra.

Zwykle były to latające zabawki, które jeszcze mogę tolerować.

Zepsuje – nie będzie miał.

Ale od kiedy zaczęły latać też kubki z herbatą, filiżanki z sokiem, a dzisiaj talerz z obiadem, który roztrzaskał się w drobny mak o podłogę razem z nietkniętym jedzeniem, to głos przecież jest niezbędny!

A tu dupa…

Z gardła wydobywa mi się odgłos starych skrzypiących drzwi.

I kaszel, który zaczyna się i nie kończy.

Przeziębił się też Troll.

On też kaszle.

I gorączkę ma!

Całe 37,2 stopnia!!!

Znaczy nie jest dobrze…

Ale jeśli i on pójdzie na zwolnienie i będzie siedział w domu to ja oszaleję!

Bóg mi świadkiem –  pozostanie mi już tylko wyjazd do sanatorium.

I to z ograniczonym dostępem do pacjentów!!!